Evlat Sevqisi...

Anladım ki ; evlada olan sevqi zamanla aşka dönüşüyor.

Hemde ne aşk !

Hiçbir şey uğruna, vazqeçilmeyecek kadar kuvvetli...
Eşimlede qeçen onu konuştuk ,

acaba çocuklarını doğurup da sokaklara bırakan anneler nasıl bırakıyor?
İçleri nasıl el veriyor?

Evlat kokusu, evlat aşkı başka nerede kimde var ki?

Nasıl bir vicdandır ki doğurdukdan sonra o qüzellikten vazqeçebiliyorlar.

ßen bebeğim uyurken bile onu özlüyorum,

Saat başı onu koklamadan duramıyorum...
O benim kıymetlim, herşeyim...

Bebeğime baktığımda qörüyorum ki;

İnsanoğlu yaratılmışların en kıymetlisi en şereflisidir !...
Anne karnında minnacık bir çekirdek kadar iken kalbinin atması,

Avuç kadar iken hareket edip tekmelemesi, daha sonra
doğması,dünyaya qelmesi,

ßunların hepsi yaradanın büyük bir hikmeti ve bize olan bir hediyesidir.
ßunu anlayabilene ne mutlu !...